जणू आयुष्यातला आनंदच हरवला

(आपला थोरला मुलगा आनंद अचानक गेला त्या आईच्या मनातल्या भावना) माझा आनंद गेला, जणू आयुष्यातला आनंदच हरवला, माझ्या कुशीत वाढलेला, आज अनंतात भुर्रकन उडाला. माझ्या आयुष्यात पदार्पण करून, माझे आई बनायचं स्वप्न साकारलंस. पण आज तूच असे अचानक जाऊन, का रे, मला असे अधांतरी सोडलंस? मी आता कोणाला दटावणार? व माझ्यावर कोण ओरडणार? आपले प्रेमाचे ओरडणे झगडणे, सारेच कसे अचानक इतिहास झाले. गाढ झोपेत तुझ्या हसण्याचा आवाज येतो. मन प्रसन्न होते, चेहेर्यावर कळी फुलते. नेमका तेव्हाच माझा हुंदका घात करतो, झोप मोडते आणि त्याक्षणीच स्वप्न तुटते. तू सोडून गेलास जणू माझे अस्तित्वच शून्य झाले, पण मी अजूनही आईच आहे, तुझीच आई आहे. तुझ्या आठवणींतच अजून तुझे अस्तित्व जपतेय, त्याच ऊर्जेने उर्वरित आयुष्याचे दिवस पुढे रेटतेय. आभाळाकडे बघूत आक्रोशून विचारते, माझा नंदा मला परत कधी भेटेल? परंतु सर्वत्र निःशब्द शांतताच पसरते, ऐकू येतात ते फक्त घरंगळणारे अश्रू. तेव्हा उमजते माझा आनंद गेला, जणू आयुष्यातला आनंदच हरवला

रिटायरमेंटच्या उंबरठ्यावर

 

रिटायरमेंटच्या उंबरठ्यावर

 

बरीच वर्षे हा प्रवास केला, सतत निरंतर न थकता

आयुष्यात स्वप्नांची शिदोरी बांधत चालता चालता

वाटेत शिदोरीतून काही स्वप्ने घरंगळून फुटली

धारातीर्थी झालेल्यांच्या जागी नवीन स्वप्ने बांधली

परंतु कधी ना हिम्मत हारली ना जिद्द सोडली

 

कधी खाच खळग्यात गटांगळ्या खाल्ल्या

कधी उंच पर्वत गाठून उल्हासीत झालो

आभाळ ठेंगणं झाल्याच्या गुदगुल्या झाल्या

तेव्हाच तेथून धरणीच्या मिठीत आलो

 

आता आयुष्याच्या ह्या टप्यावर उभा आहे

मागे वळून बघितले तर कधी स्वतःवरच हसू येते

तर काही आठवणी डोळे ओलेचिंब करतात

शिदोरीतील काही अपूर्ण स्वप्नांनी प्राण सोडलेत

तर काहींनी तग धरून उजेडाची आस धरलीय

 

निवृत्ती हा आयुष्याच्या उत्तरार्धाचा आरंभ,

शेवट नसून जीवनाच्या दुसऱ्या पर्वाचा प्रारंभ.

नवा ताजातवाना जोम, हुरूप, जोश एकत्र करण्याचा,

रिटायरमेंटच्या उंबरठ्यावरून नवीन सूर्योदय बघण्याचा.